«Skažycie a mnie adnamu strašna, kali ja dumaju pra toje, što Ukraina, jakaja druhi miesiac čakaje ŭzbrojenaha tankavaha ŭvarvańnia brackaj słavianskaj Rasii, jakaja druhi miesiac rychtujecca da vajny, druhi miesiac zastyła ŭ čakańni pacharonak na svaich synoŭ, maci jakich užo druhi miesiac zamirajuć ad kožnaha telefonnaha zvanka, Ukraina, užo jakaja atrymoŭvaje cynkavyja truny sa svaimi aficerami z Kryma, zabitymi rasijskimi sałdatami, jakaja ŭžo pierajšła psichałahičnuju rysu i jakaja zrazumieła, što ŭ vypadku vajny jana budzie vajavać — i vajavać da śmierci — i ŭžo razumieje, što ŭ hetaj vajnie śmiarotnaść siarod jaje mužykoŭ budzie prosta zavobłačnaja i tym nie mienš hatovaja da hetaha, hatovaja pamierci ale nie zdacca ….
Mnie adnamu strašna ad uśviedamleńnia taho, što Ukraina nam hetaha ŭžo nie daruje?
My prachodzim zaraz rysu, kali kraina, ź jakoj my na praciahu sotniaŭ hadoŭ byli bratami, advaročvajecca i addalajecca ad nas na stahodździ. Kali z bratoŭ, susiedziaŭ, siabroŭ my prosta na vačach pieratvarajemsia ŭ ludziej, ź jakimi ciapier užo hatovy vajavać naśmierć.
Jany ž realna hatovyja pamierci, ale nie žyć z nami bolš.
Takoje nie zabyvajecca.
Takoje lečycca tolki dziesiacihodździami. Kali nie stahodździami. Pakul hiennaja pamiać nie ściarecca. A hiennaja pamiać nie ścierłasia navat jašče ad Haładamoru.
Pucin, viadoma, dziarmo. Ale toje, što jon robić ciapier … Da hetaha byli kvietački.
Hety čałaviek chacieŭ zastacca ŭ historyi?
O, tak. Jamu ŭdałosia. Biezumoŭna.
Toje łajno, što jon zavarvaje zaraz, buduć raschlobvać jašče našy ŭnuki».
* * *
Arkadź Babčanka — rasijski žurnalist, udzielnik I i II čačenskaj vajny, vajenny karespandent u Paŭdniovaj Asiecii ŭ 2008 hodzie, łaŭreat žurnalisckich premij, stvaralnik prajektu «Žurnalistyka biez pasiarednikaŭ».
