Učora, 25 lipienia, u cichim zialonym dvoryku kala kaścioła Śviatoha Rocha ŭ centry Minska, adbyłosia adkryćcio viełakuchni «Haraž 38» ci kažučy prostaj movaj — biaspłatnaj rovarnaj majsterni, u jakoj kožny achvotny moža zusim biaspłatna paramantavać svoj rovar ci atrymać parady, jak heta zrabić.
«Viełakuchnia» adčyniłasia kala kaścioła Śviatoha Rocha, što na Załatoj Horcy
«Viełakuchnia» adčyniłasia kala kaścioła Śviatoha Rocha, što na Załatoj Horcy
Uračystaści adkryćciu nadavaŭ čyrvony rovarny łancuh, pierarezany vialikimi kusačkami.
kožny zmoža skarystacca instumientami dla ramontu rovaraŭ
arhanizatary častavali harbataj z samavaru na vuhlach.
arhanizatary častavali harbataj z samavaru na vuhlach.
Džon Rosmen
Jaŭhien Charužy
Uračystaści adkryćciu nadavaŭ čyrvony rovarny łancuh, pierarezany vialikimi kusačkami.
Ludziej sabrałosia šmat. Pieravažna ravarysty sa svaimi «žaleznymi kaniami», ale zavitvali i inšyja hości, naprykład, 2 milicyjaniery, uvahu jakich pryciahnuła skapleńnie ludziej, kolkaść jakich pieravyšała daloka za 3 čałavieki. Ale abyjšłosia biez zdareńniaŭ.
Uvohule «Viełakuchnia» — źjava nie novaja. Svoj šlach jana pačała z ZŠA i davoli chutka raspaŭsiudziłasia pa ŭsioj Jeŭropie.Da nas ža ŭsio zvyčajna dachodzić ź vialikim spaźnieńniem.
Inicyjataram «Viełakuchni» byŭ Džon Rosmen — šmat kamu viadomy minski viełaaktyvist,jaki ŭ pačatku
Pad čas adkryćcia Džon byŭ vielmi niezaŭvažnym, zaŭsiody rastvaraŭsia pamiž šmatlikimi ravarystymi i žurnalistami, ale jahonyja słovy: «Ja chaču stvaryć u hetym horadzie rovarny skład rozumu»- užo nie patrabavali inšych tłumačeńniaŭ.
Arhanizatary taksama paciešyli i pačastavali roznymi sałodkimi pačastunkami i harbataj z samavaru na vuhlach usich naviedvalnikaŭ.Razychodzicca nichto nie žadaj na praciahu niekalkich hadzin.
Jak raspavioŭ nam Jaŭhien Charužy, staršynia «Minskaha rovarnaha tavarystva» i stvaralnik novaj «Viełakuchni»: «Majsterniu rychtavali kala miesiaca, bo byli roznaha kštałtu prablemy z uparadkavańniem samoha haražu: to śmiećcie vynosili, to padłohu padymali, bo jana vielmi nizka znachodziłasia. Tamu ŭsio troški zaciahnułasia».
Haraž daŭ u karystańnie adzin z vałancioraŭ.Majsternia heta — nie kamiercyjny prajekt, jana budzie pracavać pakul dva razy na tydzień.
Paźniej, mahčyma, časy pracy pavialičacca, ale ŭsio zaležyć ad taho, jak chutka atrymajecca znajści vałancioraŭ, jakija zmohuć prakansultavać ravarystaŭ u lubych rovarnych pytańniach. «Taksama čas ad času my płanujem ładzić majstar-kłasy pa azach ramontnaj navuki», — dadaje Jaŭhien.
Viełakuchnia «Haraž № 38» mieścicca va ŭtulnym dvoryku kala kaścioła Śviatoha Rocha pa vulicy Załataja Horka. Haraž vy paznajecie adrazu, bo jon vielmi adroźnivajecca ad inšych svajo kalarovaj hamaj i suprematyzmam na dźviarach.
Hrafik pracy na bližejšy čas: z
