Śviedka: La škoły było nastolki ciomna, što ja išła navobmacak i dastała lichtaryk 3

U sudzie Frunzienskaha rajona Minska, dzie razhladajecca sprava Andreja Zababury, jaki na aŭtamabili «Porše-Kajen» źbiŭ viečaram 13 listapada la škoły № 23 na śmierć 3-ha kłaśnika Ułada Hrudźjeva, vysłuchali śviedku Faminu.

Jana pryviezła znajomaha na baćkoŭski schod. Čakała ŭ aŭtamabili «BMV». Razmaŭlała pa telefonie i bačyła, što jedzie čorny aŭtamabil, jechaŭ nie chutka, raptam imhnienna spyniŭsia. Vyjšaŭ kiroŭca, i ja pačuła kryk mužčynski. Dzieci da taho biaskonca biehali siudy-tudy cieraz darohu, i ja padumała, što kiroŭca na ich łajecca, što jany biehali cieraz darohu. Ale potym ja pačuła płač, vyjšła z aŭtamabila i pajšła da škoły bližej. Ubačyła, što chłopčyk lažyć na tratuary. Kiroŭca stajaŭ pobač i kryčaŭ «Čamu?! Jak?!" U jaho byŭ šok.

«Sam najezd na dzicionka ja nie bačyła. Nie bačyła, kab chłopčyk vyskačyŭ i jaho ŭdaryła.

Tam było ciomna. Kali ŭsio zdaryłasia i ja pajšła da miesca zdareńnia, to išła zusim navobmacak — nastolki tam było ciomna. Ja ŭklučyła lichtaryk. Ja jašče siadzieła i dumała, što, zdajecca, baćkoŭski schod, ale čamu nie ŭklučana śviatło kala škoły?! Dzieci lotali siudy-tudy, i było ciomna.

0

0

0

0

0

0

Radyjo Svaboda

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH