10 красавіка 1912 года, у Саўтгемптане
Наперадзе было тыднёвае падарожжа да
Дробкіна плыла ў трэцім класе — менавіта пасажыры трэцяй класы, як сведчыць статыстыка, мелі менш за ўсё шанцаў уратавацца: з 710 выжылі толькі 174.
Жэня Дробкіна была не адзінай пасажыркай «Тытаніка» з цяперашняй Беларусі (якая тады была ўключаная ў склад Расейскай імпэрыі) —
у спісе пасажыраў знаходзяцца і сужэнства Марыям і Сінай Кантары з Віцебска. Абое загінулі —у ліку 1513 чалавек, якія патанулі ў тую ноч. Яны плылі другім класам.
Быў і першы клас — там плылі ў тым ліку і сусветныя знакамітасці, у тым ліку амерыканскі бізнэсовец Бенжамін Гугенхайм ці Ісідор Страўс і ягоная жонка Іда — саўладальнікі
«Тытанік» называлі караблём мільянераў,бо паводле раскошы аздаблення салонаў для багатай публікі з ім не мог параўнацца ніякі іншы карабель.
Перад сваім першым (і апошнім) рэйсам «Тытанік» быў шырока разрэкламаваны як непатапляльны карабель — сярод іншага, непатапляльнасць павінна была гарантаваць ізаляванасць адсекаў. Але
айсберг, які нечакана выплыў па правым борце, гэтак раздзёр абшыўку карабля, што пяць адсекаў пачалі запаўняцца вадой.Герметызацыя была парушаная.
Карабель патанаў некалькі гадзінаў, і хаця потым наракалі на паводзіны некаторых мужчынаў, якія расштурхоўвалі натоўп, каб уратавацца, але статыстыка няўмольная:
у працэнтных адносінах жанчын уратавалася больш, чым мужчынаў.Тлумачыцца гэта ў тым ліку і тым, што спачатку экіпаж прапускаў у выратавальныя шлюпы мужчынаў толькі ў колькасьці, неабходнай для таго, каб заняць месцы весляроў.
Попел Мільвіны Дын раскідалі каля Саўтгемптана, порта, дзе бацькі ўнеслі яе, тады двухмесячную, на борт карабля, якому было наканавана стаць легендай. Сумнай легендай.… Апошняя пасажырка «Тытаніка» памерла ў чэрвені 2009 года ў веку 97 гадоў.