«Узрост драўляных канструкцый — клецяў у аснове вала старажытнага гарадзішча — вызначаны па радыевугляродным датаванні і дэндрахраналагічных аналізах. У рамках падпісанай дамовы аб навуковым супрацоўніцтве мы абмеркавалі шляхі і рашэнні па кансервацыі і захаванні для нашчадкаў гэтых знаходак», — паведаміў Лакіза.
Паводле яго, такіх і такога ўзросту знаходак, якія знайшлі ў археалагічным комплексе ў вёсцы Гарадзішча Мінскага раёна, дзе, мяркуючы па ўсім, размяшчаўся старажытны Менск, на тэрыторыі Усходняй Еўропы сёння больш няма.
Лакіза дадаў, што ў красавіку плануецца прыступіць да чарговага этапу даследаванняў драўляных клецяў, дубовых зрубаў. Якраз іх кансервацыя і будзе праведзена пры дапамозе калег з БДТУ. Па словах дырэктара Інстытута гісторыі, гэта матэрыяльная спадчына праляжала 1 тыс. гадоў, і яшчэ, маўляў, на столькі ж яе ўдасца захаваць для наступных пакаленняў дзякуючы сучасным метадам:
«Думаю, яшчэ тысячу гадоў праляжыць. І нашы прапрапраўнукі з задавальненнем наведаюць археалагічны комплекс на рацэ Менцы, пераканаюцца ў глыбіні і ўнікальнасці нашай гісторыі».
Паводле слоў рэктара БДТУ Ігара Войтава, які падпісаў дамову ад імя ўніверсітэта, за амаль стогадовую гісторыю ВНУ яго супрацоўнікі напрацавалі шмат тэхналогій, звязаных менавіта з захаваннем дрэва, яго станам. Ва ўніверсітэце ёсць ксілатэка, дзе сабраныя і сістэматызаваныя эталонныя ўзоры драўніны. Некаторым з іх ужо некалькі мільёнаў гадоў.
Што тычыццва драўляных аб'ектаў на Менцы, то яны таксама вельмі старыя, а захаваліся ў тым ліку нібыта і па прычыне добрай генетыкі драўніны.
Чытайце таксама:
Знаходкі леташніх археалагічных раскопак на Менцы дадаюць Мінску ўзросту
Завяршылі сезон раскопак гарадзішча на Менцы, дрэва хаваюць пад салому
