Аграсядзіба «Запаведны востраў» вядомая не толькі гасціннасцю сваіх гаспадароў і цудоўнымі ўмовамі для адпачынку. Тут стала добрай традыцыяй адзначаць старажытныя народныя святы, а найбольшую колькасць удзельнікаў заўсёды збірае Купалле.
Сёлета свята, як заўсёды, прайшло цёпла і душэўна. Толькі карагод давялося ладзіць у дзве стужкі, бо шмат завітала прыгожых людзей з розных куткоў Беларусі і нават з-за межаў краіны.
«Гэта было фантастычна. Вы ўмееце ладзіць святы. Дзякуем ад душы!» — пісалі ў сацсетках тыя, хто стаў сведкам чароўнай дзеі.
Выданне папрасіла падзяліцца водгукамі палачан, якія сёлета ўпершыню наведалі Купалле на «Запаведным востраве».
Вось якімі думкамі падзяліліся ўдзельнікі свята.
Антон:
«Калі вы ўсё яшчэ не верыце ў магію і падарожжы ў часе, то завітайце на свята Купалле на возеры Шо. І там вы ўбачыце, як сучасныя айцішнікі, менеджары, інжынеры адкладаюць убок свае ноўтбукі і смартфоны, хлопцы бяруцца за сякеры, каб рыхтаваць купальскае вогнішча, а дзяўчаты плятуць вянкі і спяваюць народныя песні, якія спявалі і сто, і дзвесце гадоў таму. І дзіву даешся, адкуль яны ведаюць словы, але калі пачынаеш падпяваць сам, то разумееш: гэта заўсёды ўнутры, мабыць, у генетычным кодзе кожнага.
А потым перастаеш пра гэта думаць, калі становішся ў карагод каля вогнішча і, як заварожаны, чакаеш, куды ўпадзе кола, і спадзяешся, што менавіта ў твой бок. І гэтая магія яднання дае столькі энергіі, што можна потым некалькі гадзін скакаць польку ці іншыя традыцыйныя танцы і зусім не стаміцца. А можна пайсці шукаць папараць-кветку, як жа без гэтага?
Я не хадзіў, бо ўначы каля вогнішча пачаўся канцэрт: людзі разам спявалі ўсю ноч і адарвацца немагчыма — так гэта прыгожа і незвычайна… І вось, калі ўжо на світанку змоўклі апошнія спевы і паплылі вянкі па возеры, ты садзішся ў сучасную машыну і вяртаешся ў сучасны сусвет. І трошкі сумна, што ўсё скончылася, але ў вачах гарыць купальскае вогнішча, і ты ведаеш, што абавязкова прыедзеш сюды праз год. Цудоўнае месца і цудоўнае свята».
Ірына:
«Назваць тое, што адбывалася, мерапрыемствам, нават язык не паварочваецца. Гэта самае сапраўднае свята! Было так шмат людзей, большасць — у традыцыйным адзенні. Гэта вельмі прыгожа.
Хачу адзначыць два моманты, ад якіх проста мурашкі па скуры: карагод вакол вогнішча (бо ты не проста глядач, а ўдзельнік такой містычнай падзеі, проста сакральнай) і спевы на досвітку, калі пускалі вянкі па вадзе (складана апісаць свае адчуванні, як быццам ты там, дзе трэба быць). У наступным годзе я абавязкова туды вярнуся».
Васіль:
«Шмат гадоў трапляліся на вочы рэпартажы і фатаграфіі з правядзення традыцыйнага беларускага свята ў ноч на Івана Купалу. Неаднаразова прысутнічаў на святкаванні, але тады былі толькі асобныя элементы абраду: вогнішча, песні, вянкі. Сёлета пашчасціла наведаць сапраўды неверагоднае дзейства, дакладнае ў сваім выкананні правядзенне гэтага свята.
Бываю на многіх мерапрыемствах і добра бачу «ўнутраную кухню», тое, як усё праходзіць і арганізоўваецца. Але тут, на беразе возера Івесь, усё адбывалася нібы само сабой, быццам кожны ведаў дакладна, што яму рабіць у гэты вечар. Не магу сказаць, што я ўражаны, бо гэта іншае.
Вадзіць вакол вогнішча карагод, які налічваў, па маіх адчуваннях, больш за 200 чалавек, слухаць традыцыйныя песні і жывую музыку ў выдатным выкананні, час ад часу размаўляць па-беларуску ды чуць навокал беларускую мову, удзельнічаць у традыцыйных танцах, есці і піць традыцыйную ежу, скакаць цераз вогнішча, купацца на досвітку ў возеры і сустракаць світанак на беразе пад выдатныя песні — гэта не пра захапленне, гэта важна адчуць. Пранікся да глыбіні душы і, здаецца, на некаторы час апынуўся на некалькі стагоддзяў у мінулым.
Я — фатограф, і ў мяне была з сабой камера, але здымкаў я зрабіў няшмат, у такой атмасферы камера на некаторы час стала для мяне чымсьці чужародным. Вельмі ўдзячны полацкаму фальклорнаму гурту «Варган» за іх творчую дзейнасць, гістарычную падрабязнасць выканання абрадаў».
Чытайце таксама:
У Белавежы на Гайнаўшчыне прайшло Купалле
У Фінляндыі могуць забараніць распальваць вогнішчы на Купалле
