Штодня ў Беларусі вырабляюцца сотні тысяч хлебабулачных вырабаў. Вялікая частка з іх (па нашых назіраннях — болей за палову) упакаваная ў поліэтыленавыя пакеты, якія закрываюцца з дапамогай поліэтыленавых скобаў-кліпсаў з металічным каркасам.
Толькі ўявіце, колькі людзі штодня выкідваюць скобаў, якія ніяк ні для чаго не выкарыстаеш у гаспадарцы! І не пераробіш, бо ўнутры пластыку — дрот.
Сам метал перапрацоўваецца, бо гэта значна танней, чым вырабляць яго «з нуля». Але перапрацоўцы паддаецца выключна смецце, якое можна падзяліць на асобныя матэрыялы. А хто ж будзе выкалупваць метал з пластыкавай шыбздзюркі?
Марыя Сума, эколаг Цэнтра экалагічных рашэнняў, бачыць вялікую праблему ў тым, што «неаднаўляльны рэсурс выкарыстоўваецца ў таварах, якія служаць нам вельмі непрацяглы час».
«Такія пакункі можна аднесці да рэчаў, зробленых па прынцыпе непрадуманага дызайну, то бок калі тавар немагчыма перапрацаваць», — кажа Марыя Сума.
