Sabačyja historyi
Adzin sabaka nie lubiŭ zimovych Alimpijadaŭ, bo choładna, łapy mierznuć. Hraždan lubiŭ i zimovyja, i letnija: žonka ŭ hetyja dni dazvalała spać kala televizara i kuryć u zaciažku.
Adzin sabaka, alimpijski čempijon pa bijatlonie, zajšoŭ u prybiralniu. A tam byŭ Hraždan, jaki, adrazu paznaŭšy viadomaha spartoŭca, zakryčaŭ: “Ja taki rady mahčymaści jašče raz paćvierdzić hłybokuju pavahu da Vas — čałavieka, jaki ŭvajšoŭ u historyju razam ź Mikłucham-Makłajem i Pašaj Anhielinaj! Dajcie ja vam dapamahu huzičak rasšpilić…”
Adzin sabaka lubiŭ hladzieć fihurnaje katańnie. Hraždanu nie padabałasia: u fihurystak vidać trusiki, a jon smuščajecca, i da ŭsiaho mama jašče nie dazvoliła jamu žanicca.
Adzin sabaka hladzieŭ pa televizary repartaž ź zimovaj Alimpijady. Raptam na ekranie źjaviłasia dyktarka i abjaviła: “Šanoŭnyja tavaryščy! Minułym letam na łyžach z domu syšoŭ Hraždan, i pa siońniašni dzień jon u rozysku. Chto znajšoŭ łyžy, prośba viarnuć ich na lubuju spartovuju bazu. Śmielčakoŭ čakajuć pryzy i pamiatnyja padziaki!”
Adzin sabaka zapisaŭsia ŭ sekcyju pa skačkach z tramplinu. Pryjšoŭ na treniroŭku, a tam Hraždan prapanuje ŭsim kupić u jaho parašut, kab sabranyja hrošy addać na raźvićcio alimpijskaha ruchu.
Adzin sabaka atrymaŭ zaprašeńnie naviedać ź vizytam dobraj voli zimovuju Alimpijadu. Pryjechaŭ u aeraport — a tam Hraždan. Ubačyŭ sabaku i zakryčaŭ: “Razvaravali ŭsiu Rasieju! A ciapier niama kamu šajbu haniać pa Biełarusi!”
Adzin sabaka pryśniŭ alimpijskaje zołata za pieramohu ŭ łyžnaj honcy pa ciomnym lesie. Raskazaŭ pra heta Hraždanu, jaki adrazu ž paraiŭ: “Nia ježcie, bacieńka, nanač. Mnie žonka ŭžo ceły miesiac nie daje, i ja, jak bačycie, nie cikaŭlusia hulniami…”
Adzin sabaka, hledziačy televizar, zakachaŭsia ŭ fihurystku i syšoŭ z domu. Hraždan i tak nie načavaŭ u svajoj kvatery: jamu padabałasia spać na vakzale na łaŭcy, na jakoj biassonnymi načami tupym kitajskim nožykam jon vyrazaŭ: “Nie zabudu mać radnuju!”
Adzin sabaka, paśla taho jak našy chakieisty praduli ŭsie matčy, skinuŭ z balkonu televizar. Ubačyŭ heta Hraždan i, fekalijami vymazaŭšy sabaku dźviery, pazvaniŭ u milicyju: “Ja, kak kavaler HTO, dołha ciarpieł eci iździavacielstva nad čałaviečaskaj suščnaściu, no vsiamu jeść prydzieł. U nas niachvatka cielavizaraŭ, a eci padchalimy ich vykidajuć. Prašu mnie vaźmiaścić maralna-finansavy ŭbytak, a to ja vykinu sa svajho bałkonu kravać z małymi dziećmi i ŭsio astalnoje!”
Adzin sabaka viarnuŭsia ź zimovych Alimpijskich hulniaŭ. Sustrakali jaho z muzykaj, i tolki Hraždan stajaŭ u vakzalnaj prybiralni i hryz pačarniełymi zubami ałovak, kab napisać na ściency: “Siahodnia on ihrajet džaz, a zaŭtra Rodzinu pradast!”
Viktar Šnip
Hołas dušy!
Ale vy mnie, rabiaty, mała što našaniŭnyja, dyk jašče j niama ładu jakija naiŭnyja: znajšli dzie praŭdy šukać! Rychtyk zabylisia navuki klasyka Rajkina – jak zapuskajecca duračka. Vy prosicie ŭ ekzarchacie pravasłaŭnaj carkvy kamentaru na fakt zakryćcia katalickaj radyjoprahramy “Hołas dušy”, a vam adkazvajuć, što “kalosy adhružany” – pardon! – što idzie niadzielnaja pravasłaŭnaja kazań ajca archimandryta Iaana, jaki ŭžo davaŭ adpaviedny kamentar Kiestonskaj słužbie navinaŭ. Vy suniecie nosa ŭ stužku Kiestonskaj słužby, a tam znoŭ pra kalosy, to ž bo znoŭ pra niadzielnuju pravasłaŭnuju kazań ajca archimandryta Iaana, jaki ŭžo davaŭ adpaviedny kamentar Kiestonskaj słužbie navinaŭ pra niadzielnuju kazań ajca archimandryta, – vam ža, cikaŭnikam takim, navat niaŭciam, što z ekzarchatu “zapuskajuć duračku”, pra toje, jak u papa była sabaka... i h.d.
Dyk ot ža ja j chaču papytacca ŭ vas – a dzie ž vy byli, praŭdalubcy maje, ź dziesiaci da adzinaccaci, dzie ž vy byli, chaču ja ŭ vas papytacca, ź diesiaci da adzinaccaci? Niaboś kryčali: “Hołas dušy! Hołas dušy!” Nacie, kušajcie, najadajciesia, rodnyja, – voś vam i zadušyli, jak vy taho j prasili, jakoha ž ražna vam jašče treba, jakoje chalery?! I potym, skažu vam pa sakrecie: jany, kataliki biełaruskija, chryściacca źleva naprava, a treba sprava naleva, i svaim časam hałasavali za Paźniaka, a treba było za Baćku našaha, jaki (darma što tolki ziamny!) choć i ateist i tamu zusim nia chryścicca, moža navat i niechryść, ale aryjentujecca i intehrujecca sprava naleva, h. zn. adzina pravilna, daj boh jamu zdaroŭječka ŭ ručki, nožki j jašče kudyś troški.
Z malitvaj za vas, schizmatyki vy maje,
Hraždan
