Cyrymonija raźvitańnia ź Iharam Dabralubavym prajšła 22 lipienia ŭ staličnym Domie kino. Jon pamior 19 lipienia ŭ adnoj ź minskich klinik paśla praciahłaj chvaroby.
Namieśnik ministra kultury Uładzimir Karačeŭski. Fota svaboda.org.
Raźvitacca ź biełaruskim režysioram, akcioram i scenarystam pryjšli niekalki socień čałaviek — kalehi, siabry i blizkija, prychilniki jaho tvorčaści.
Pieršy namieśnik ministra kultury Biełarusi Uładzimir Karačeŭski začytaŭ spačuvańni ad prezidenta Biełarusi. «Ihar Dabralubaŭ pakinuŭ značny śled u historyi ajčynnaj kultury: źniatyja im vydatnyja karciny dla darosłych i dziaciej stali sapraŭdnaj kłasikaj nacyjanalnaha mastactva, jany karystajucca niaźmiennym pośpiecham u hledačoŭ roznych pakaleńniaŭ, — havorycca ŭ paviedamleńni Alaksandra Łukašenki. — Žyćcio i tvorčaść Ihara Michajłaviča — prykład vysokaha prafiesijanalizmu i samaaddanaha słužeńnia svajoj spravie dla ŭsich kiniematahrafistaŭ krainy».
Akcior Hienadź Harbuk, jaki syhraŭ adnu z hałoŭnych rolaŭ u filmie Dabralubava «Biełyja rosy», zaŭvažyŭ, što ŭsie, chto pracavaŭ z hetym režysioram,
«nazaŭždy zapomniać jaho intelihientnaść, erudycyju, najvyšejšy prafiesijanalizm, a taksama ciopłaje, łaskavaje staŭleńnie da zdymačnaj hrupy, davier da artystaŭ».
«Žyćcio karotkaje, iścina adnosnaja, mastactva — viečnaje, — skazaŭ akcior. — Ty pražyŭ žyćcio, nasyčanaje pracaj, talentam, i ciapier tvaje ptušaniaty — tvaje filmy, buduć bieź ciabie žyć u časie, i žyć hodna, tamu što daloka nie kožnaj pracy režysiora dastajecca vyšejšaje nieaficyjnaje zvańnie «narodnaj kamiedyi».
Biełaruski režysior Viktar Dašuk zaŭvažyŭ, što na «ŭsich składanych pavarotach losu Ihar Michajłavič nikoli nie zdradziŭ toj vialikaj idei, jakaja viała jaho pa žyćci ŭ mastactvie». «U
kali mnohija prystasoŭvalisia, jon zastavaŭsia samim saboj, nie byŭ prystasavancam i padliźnikam», — skazaŭ jon.
Słovy spačuvańnia taksama vykazali pradstaŭniki Nacyjanalnaj kinastudyi «Biełaruśfilm», UP «Kinavideaprakat», kalehi i vučni režysiora. Taksama spačuvańni rodnym i blizkim režysiora dasłali Mikałaj Karačancaŭ, Halina Polskich i inšyja akciory i kiniematahrafisty.
Pachavali režysiora na Uschodnich mohiłkach stalicy. Mahiła Ihara Dabralubava znachodzicca daloka ad centralnaha ŭvachoda. Ci to rodnyja tak vyrašyli, ci to niechta paličyŭ jaho zasłuhi nie nadta vialikimi, kab jon spačyvaŭ u pačatku mohiłak, pobač z Uładzimiram Mulavinym, Vasilom Bykavym.
Na pachavańni było niešmatludna. Možna było ŭbačyć paeta Uładzimira Niaklajeva, jaki adzinoka stajaŭ z kvietkami ŭ rukach. Piśmieńnika Alaksieja Dudarava, pa čyim scenary Ihar Dabralubaŭ zdymaŭ «Biełyja rosy», vykładčycu režysiora pa žurfaku BDU Ninu Śnicaravu, palityka Stanisłava Šuškieviča.
Pachavańnie prajšło cicha, biez pompy. Bieź lišnich pałymianych pramoŭ. Ale było šmat kvietak. Žałobny bukiet pieradaŭ i pasoł Rasii Alaksandr Surykaŭ.
Nahadajem, u aktyvie Dabralubava kala dvuch dziesiatkaŭ poŭnamietražnych filmaŭ, jakija ŭvajšli ŭ «załaty fond» biełaruskaha kinamastactva: «Ivan Makaravič» (1968 hod), «Kroki pa ziamli» (1969), «Vulica biez kanca» (1972), «Bratuška» (1975), «Biełyja rosy» (1983), «Vosieńskija sny» (1986) i inš.
