Śmierć napatkała jaho raptoŭna, kala baćkoŭskaje chaty ŭ vioscy Varony Viciebskaha rajonu. Tut jon žyŭ ciaham niekalkich apošnich hod, trymajučy nievialikuju haspadarku, jakaja stałasia hałoŭnym srodkam jahonaha isnavańnia, bo ź nievialikaje pensii pa invalidnaści sudovyja vykanaŭcy čas ad času vyličvali hrošy na šmatmiljonnyja štrafy.
Va Ŭładzimiera Pleščanki było chvoraje serca. Ale pa niekalki razoŭ na tydzień jon pryjaždžaŭ u Viciebsk i razam ź siabrami ładziŭ pikiety la tak zvanaha “siniaha domu” – razdavaŭ ulotki ci prosta stajaŭ pad bieł-čyrvon-biełym ściaham, vyklikajučy ŭ kahości ź minakoŭ cikaŭnaść dy pavahu, a ŭ kahości – pahardu i nierazumieńnie... Jaho viedaŭ u Viciebsku ci nia kožny – niezaležna ad pasadaŭ dy palityčnych pierakanańniaŭ: jahonaja postać kala “siniaha domu” stałasia znakavaj dla ŭsich viciablanaŭ. Ź im prychodzili paraicca abo paspračacca, jahonaha chvoraha serca chapała na ŭsich.
Serca Ŭładzimiera Pleščanki spyniłasia na 57-m hodzie žyćcia.
❏
Daśje pra dziejnaść Uładzimiera Pleščanki sabraŭ i źmiaściŭ u svaim błogu mobiusz
