Vypusknyja viečary pavinny prachodzić u ścienach škoły. Heta nie toje mierapryjemstva, dzie baćki pavinny mieracca kašalkami. Staršynia kamiteta pa adukacyi Minharvykankama Michaił Mirončyk raspavioŭ vydańniu «Viačerni Minsk», čamu nie ŭsie prapanovy staličnych škoł pa praviadzieńni vypusknych viečaroŭ byli ŭchvalenyja.
«My vitajem tradycyjny padychod da praviadzieńnia vypusknych viečaroŭ. Śviatočnyja mierapryjemstvy pavinny prachodzić u rodnaj škole, pa-chatniamu. U niekatorych vypadkach idziom nasustrač: dazvalajem pravieści vypuskny bal na bazie abjektaŭ sacyjakulturnaha pryznačeńnia.
Ale dla hetaha pavinny być abjektyŭnyja pryčyny: naprykład, va ŭstanovie adukacyi nie chapaje pasadačnych miescaŭ abo aktavaja zała sumieščanaja sa stałovaj. Adnaznačna zabaraniajem arandavać restarany», — adznačyŭ pradstaŭnik Minharvykankama.
Čynoŭnik ličyć, što niama nieabchodnaści marnavać hrošy, kali ŭ rodnaj škole možna arhanizavać prahramu biaspłatna, i raić padklučać bolš fantazii.
«Kali ŭ škole sapraŭdy ciesna i horača, nichto nie zabaraniaje ładzić letnija amfiteatry na vulicy. Kali ja pracavaŭ dyrektaram škoły, padobnaja arhanizacyja prachodziła na ŭra».
Jon jašče raz padkreśliŭ, što vypuskny — nie toje mierapryjemstva, dzie baćki pavinny mieracca kašalkami.
«Načnomu katańniu pa horadzie na limuzinach, restarannym mieniu niama miesca na školnym vypusknym. Takija prapanovy pastupali, ale my ich nie padtrymali. Akramia taho, nie prymaju nijakich baćkoŭskich zastollaŭ. Mamy i taty pišuć u kamitet listy: zahadčycy dziciačaha sada zabaranili pravodzić vyjazny vypuskny ranišnik! A što hetym małym potym prapanavać paśla 11-ha kłasa? Da čaho my pryvučajem moładź?»
Što ž tyčycca isnujučaj ŭ mnohich škołach tradycyi — sustrakać śvitanak — to jaje abmiažoŭvać nie buduć, paviedamiŭ Michaił Mirončyk.
Vypusknyja viečary projduć u škołach Minska 10 červienia. U hety dzień, jak i ŭ dzień apošnich zvankoŭ 30 maja, u stalicy budzie abmiežavany prodaž ałkaholu.
