Na aŭtohraf-siesiju aŭtar zaprašaje 10 vieraśnia ŭ kniharniu «Łohvinaŭ» (pr.Niezaležnaści, 37a). Pačatak a 19.
«Minsk, 4741 hod pa kitajskim kalendary. Časy Smutku skončylisia, nadyšła era ŭzvyšeńnia Sajuznaj dziaržavy Kitaja i Rasii, bieskłapotnaj asałody, šopinh-relihii i cold sex'u.
Adnak isnuje Niešta, čaho ŭ hetym hramadstvie sucelnaha dabrabytu nie staje jak vady i pavietra.
Sientymientalny kantrabandyst Siaroža pad stracham śmiarotnaha pakarańnia ŭvozić kaštoŭny skarb z-za miažy i akazvajecca pad pilnym kantrolem minskaha padpolla, uznačalenaha mafijaj pad kiraŭnictvam tajamničaj Ciotki.
Razam jany sprabujuć złamać sistemu, u jakoj dabro i zło, aśvietniki i złačyncy, kachańnie i spažyvańnie, viernaść i zdrada pamianialisia miescami.
Ci možacie vy ŭjavić Biełaruś bieź Biełarusi? Hety raman — strašny son pra budučyniu, praduchilić jakuju možna tolki ŭ łučnaści z tym skarbam, vakoł jakoha i raspyčynajecca dziejańnie hetaha linhvistyčnaha bajevika», — havorycca ŭ anatacyi.
Dumkami pra novy raman Viktar Marcinovič padzialiŭsia z karespandentam «Našaj Nivy».
«Naša Niva»: Jak naradziłasia «Mova»?
Viktar Marcinovič: Ideja naradziłasia ź pieraasensavańnia adnaho dopisu Maryi Martysievič, u jakim jana kazała, što biełaruskaj litaraturaj handlujuć pa zakonach narkahandlu. Knihu biełaruskuju siońnia ŭ horadzie znajści hetaksama składana, treba šukać bunkier ci dylera. Hety dopis zapuściŭ praces rozdumaŭ, jaki ciahnuŭsia blizu troch-čatyroch hadoŭ. Pastupova naradžaŭsia siužet.Možna skazać, heta samy pradumany z maich siužetaŭ.
«NN»: Adkul ideja stvareńnia sajuznaj dziaržavy Kitaja i Rasii, jakaja fihuruje ŭ knizie?
VM: Ideja naradziłasia z sučasnaha paradku dnia — dastatkova pačytać naviny, kab usio zrazumieć. Adrazu b chacieŭ adznačyć: da kitajcaŭ staŭlusia vielmi pryjazna, padčas vandrovak pa Azii mieŭ vyklučna dobryja stasunki, pahroza to put a bullet in my head hučała litaralna adzin raz i toje — u kantekście simvaličnaha spabornictva za adnu krasuniu, ad jakoj ja jakraz i daviedaŭsia bolšaść taho, što vykładajecca ŭ tekście pra strukturu i nazvy pasadaŭ u ich supolnaści.
«Naša Niva»: Vy ŭvieś čas ekśpieremientujecie ź litaraturnymi žanrami, što ŭjaŭlaje ź siabie novaja kniha?
VM: Tak, ja ŭvieś čas ekśpierymientuju i z žanrami i navat z fokusam naracyi. U «Paranoi» to byŭ apantany Nabokavym małady aŭtar, u «Vyrai» — niekalki fiłołahaŭ, u «Sfahnumie» z nami razmaŭlaŭ ananimny źjedlivy naratar, jaki vidavočna nie lubiŭ hierojaŭ — pacanoŭ z rajonu. «Mova» pa žanry — heta sacyjalnaja fantastyka, ale jość, jak kažuć u aniekdocie, niuans. Asnoŭnych narataraŭ budzie dva, ale adzinym hierojem budzie mova — hetyja ludzi buduć zabivać i hinuć za słovy.
«NN»: Čamu vydajecie raman adrazu na dźviuch movach?
VM: Raman «Mova», kaniečnie, niemahčyma było pisać pa-rasiejsku, tam usio zaviazana na movu našuju, za jakuju ŭ im hinuć ludzi. Inšaje pytańnie, čamu taki raman ja vyrašyŭ vydavać adnačasova i pa-rasiejsku, u pierakładzie Lidzii Michiejevaj. Adkaz – u sprobie źjadnać biełarusaŭ u aŭdytoryju. Pamiataju, jak padčas internet-relizu «Romy» [havorka pra padarožnuju knihu Ramana Śviečnikava «Roma jedzie» — VH] šmat chto z kamientataraŭ zaznačaŭ, što «nie panimaje» — i heta ž moładź, najbolš prakocanyja ludzi, jakija chodziać na moŭnyja kursy… U hetkich umovach — dva varyjanty: advaročvacca ad suajčyńnikaŭ, čakać, pakul jany pračnucca ci budzić ich, sprabavać dahrukacca na toj movie, jakuju jany pakul ličać «svajoj».
«Mova» Viktara Marcinoviča źjavicca ŭ minskich kniharniach 10 vieraśnia. Kniha kaštuje kala 54 tysiač. Nabyć jaje budzie možna ŭ kniharni «Łohvinaŭ» (pr.Niezaležnaści, 37a).
