U «Biełaruskaj chatcy» ŭ Maładziečnie ŭ 1984 h. V.Ivaškievič - druhi sprava
Kurapaty. 1988, fota Radyjo Svaboda
Pierad apraŭleńniem na adbyćcio chimii ŭ 2002 h. z padoranym słoikam z ahurkami, Photo.bymedia.net
15 sutak. Čarnobylski šlach 2006. Photo.bymedia.net
Minsk, Kastryčnickaja płošča. 2007 h.
Na 55-m hodzie žyćcia paśla ciažkaj praciahłaj chvaroby pamior Viktar Ivaškievič.
Pavodle słovaŭ siabry i adnapartyjca Lavona Barščeŭskaha, u Viktara Ivaškieviča była chvaroba piačonki, jon doŭha čakaŭ donara, ale nie dačakaŭsia. Doŭhi čas lažaŭ u balnicach.
Viktar Ivaškievič naradziŭsia 21 vieraśnia 1959 u Minsku. Z pačatku 1980-ch — u moładzievym nacyjanalnym ruchu, udzielnik pieršych, napaŭpadpolnych niezaležnickich supołak «Majstroŭnia», «Tałaka». Z 1988 — u Biełaruskim Narodnym Froncie.
Byŭ arhanizataram strajkamaŭ na minskich pradpryjemstvach u 1991 hodzie.
Šmat razoŭ jaho aryštoŭvali. Byŭ redaktaram hazety «Rabočy». U kastryčniku 2002 byŭ asudžany na dva hady abmiežavańnia voli za publikacyju artykuła «Złodziej pavinien siadzieć u turmie», u jakim prakuratura ŭbačyła paklop na prezydenta.
Namieśnik staršyni Partyi BNF da 2009 hoda. Da lutaha 2011 h. byŭ kiraŭnikom minskaj haradskoj arhanizacyi BNF. Ale ŭ lutym abviaściŭ pra vychad z partyi z-za niazhody z pazicyjaj, jakuju zaniaŭ były kandydat u prezidenty Ryhor Kastusioŭ.
Byŭ siabram arhkamiteta partyi «Biełaruski ruch».
Lavon Barščeŭski: Ivaškievič zaŭsiody vieryŭ u pieramieny
Siabra adnapartyjec Viktara Ivaškieviča, piedahoh Lavon Barščeŭski kaža pra svajho siabra:
«Vializnaja strata. Samaje hałoŭnaje – jon byŭ aptymistam. Vieryŭ, što mahčymyja źmieny. Rabiŭ usio, kab niespraviadivaj ułady nie stała. Ivaškievič ličyŭ, što dla hetaha treba źviartacca da naroda. Biez kantaktu z prostymi ludźmi, rabočymi niemahčymyja źmieny. Kali apošni raz ź im bačylisia, to chvory jon dzialiŭsia svaimi płanami vychadu na zavody. Spadziajusia, toje, čamu Ivaškievič pryśviaciŭ uvieś svoj žyćciovy šlach, usio ž spraŭdzicca».
Franak Viačorka: Ź Ivaškievičam niastrašna było iści na Płošču
Moładzievy aktyvist, žurnalist Franak Viačorka pra Viktara Ivaškieviča, jaki pamior siońnia paśla doŭhaj chvaroby.
«Maralny, advažny, paśladoŭny, pryncypovy, demakratyčny i zaŭždy prabiełaruski - heta ŭsio Viktar Ivaškievič. Bieź jaho nie było b masavych akcyjaŭ 1990-2000-ch, nie było b Frontu i Moładzi BNF, nie było b taho ruchu supracivu. Ź im było niastrašna iści na Płošču, siadzieć u pastarunkach.
Navat kali ŭsich adolvała apatyja, Ivaškievič nie davaŭ raskisać, źbiraŭ usich razam, uzdymaŭ nastroj i my znoŭ dziejničali.
Pakul mnohija našyja palityki pazavali pierad fotakamierami, spadar Viktar siadzieŭ, składaŭ ulotki, abychodziŭ kvatery, zdabyvaŭ mehafony i rychtavaŭ čarhovaje šmattysiačnaje šeście. Kaho-kaho, a razam ź im demakratyčnaja apazicyja i biełaruski ruch stracili lidara i arhanizatara».
Alaksiej Janukievič: Pakul inšyja spračalisia, Ivaškievič rabiŭ
Staršynia Partyi BNF Alaksiej Janukievič pra Viktara Ivaškieviča:
«Heta vielmi-vielmi vialikaja strata dla nacyjanalnaha ruchu. Ivaškievič byŭ sapraŭdnym ruchavikom, jon mieŭ kałasalnyja arhanizatarskija zdolnaści. Pakul inšyja spračalisia, jon braŭsia za spravu.
Heta čałaviek dziejańnia. Vielmi pazityŭny. Viedaŭ, šmat žartaŭ, umieŭ ich raskazvać.
Kali my jeździli ź im pa krainie na pieradźjezdnyja schody, to šmat spračalisia na sustrečach, ale nikoli ŭ darozie. Jon źviedaŭ šmat cisku, pry hetym zastavaŭsia žyćciaradasnym čałaviekam. Niadaŭna ŭ jaho byŭ dzień naradžeńnia, kali ja vinšavaŭ spadara Viktara, to jon mnie adkazaŭ, što starajecca nie hublać duch, zastavacca badziorym. Heta ŭ jaho atrymlivałasia da apošniaha».
Pavieł Sieviaryniec: Ivaškievič byŭ matoram roznych kaalicyj
«Viktar Ivaškievič zapomniŭsia mnie jak adzin z samych stanoŭčych i hruntoŭnych ludziej u Froncie, — kaža palityk Pavieł Sieviaryniec. — Zaŭždy vyklikała pavahu toje, što jon moža pryniać punkt pohladu inšaha, a nie budzie adstojvać svoj tolki tamu, što heta pohlad jahony.
My, maładafrontaŭcy, niaredka źviartalisia da jaho – jon byŭ admysłovym łahistam, moh dastać hukaŭzmacnialnuju aparaturu na akcyi, zładzić pajezdku pa rehijonach. U hetych pytańniach jon zaŭždy davaŭ rady. Źviartalisia da jaho, kali treba było znajści z kim-niebudź parazumienieje.
Ivaškievič razam ź Viačasłavam Siŭčykam zaŭždy dobra stavilisia da moładzi. U jaho była redkaja ciarpimaść, što nie zaŭždy sustrakajecca ŭ našych apazicyjnych kołach. Jon byŭ matoram usich kaalicyj.
Vielmi škada, što jon pamior taki małady. Kolki jon jašče moh zrabić dla Biełarusi. Śvietłaja pamiać».
Lavon Volski: Ivaškievič adnym ź pieršych paraiŭ nam razmaŭlać pa-biełarusku
«Viktar Ivaškievič byŭ adnym z tych, chto pryvioŭ mianie da biełaruščyny, za što ja jamu vielmi ŭdziačny. Na žal, apošnim časam my mała stasavalisia.
Kali my tolki pačynali jak hurt, Ivaškievič dapamahaŭ nam rabić našy pieršyja, jašče amatarskija zapisy, heta było jašče ŭ 1980-ch.
Da taho ž, mienavita jon byŭ adnym ź pieršych, chto paraiŭ nam razmaŭlać pa-biełarusku ŭ realnym žyćci, za što my jamu vielmi ŭdziačnyja».
Aleh Daškievič: Vicia nie zdaść, nie pradaść, nie schibić
Kinarežysior Aleh Daškievič pra svajho siabra Viktara Ivaškieviča:
«U majoj pamiaci Viktar Ivaškievič zastaniecca čałaviekam prostym i hłybokim adnačasova. Adzin ź niamnohich, chto ŭ apazycyjnaj kahorcie myśliŭ niestandartna, vobrazna i ščyra. Da apošnich dzion, jon staviŭsia da žyćcia, z ułaścivym jamu pačućciom humaru, choć heta było ŭ jahonym stanie składana. Čałaviek, u pryvatnach dačynieńniach ź jakim ty razumieŭ, što Vicia nie zdaść, nie pradaść, nie schibić.Čałaviek, ź jakim možna było iści ŭ raźviedku. Čałaviek, jaki žyŭ i syšoŭ hodna. Byvaj, druža…»
