Гісторыя першая: «Яна паставіла мне ўльтыматум: альбо я пакажу, што давяраю ёй, альбо яна не зможа са мной размаўляць»
— Пазнаёміўся з азіяткай у інтэрнэце, — расказвае Рыгор (імя зменена, кантакты героя ёсць у рэдакцыі CityDog.io). — Яе месца знаходжання было ці то ў Піцеры, ці то ў Калінінградзе, а нумар у WhatsApp — брытанскі.
Я адразу ставіўся да ўсяго гэтага скептычна, таму што не бачу сэнсу знаёміцца с кімсьці з іншых гарадоў і краін, з кім нельга сустрэцца, а толькі месяцамі перапісвацца. Тым не менш, дзяўчына праяўляла энтузіязм, і я вырашыў падтрымаць размову з цікаўнасці.
Яна прадставілася брытанкай кітайскага паходжання. Нарадзілася ў Ганконгу, з сям’ёй эмігравала ў Брытанію. Перапісваліся на рускай мове, хаця яна яе не ведала і карысталася гугл-перакладчыкам.
Калі даведалася, што я беларус, то спыталася, у чым розніца паміж Беларуссю і Расіяй. Вядома, я не змог пакінуць такое важнае пытанне без разгорнутага адказу, асабліва пасля яе заяў пра добрую палітыку Пуціна. Змарнаваў шмат часу і настрачыў гіганцкія паведамленні пра адносіны Беларусі, Расіі, Украіны, а таксама Кітая і Брытаніі з гістарычнымі адсылкамі.
Потым падумаў, што на іншым канцы лёгка можа быць кадэбэшнік, і дадаў, што спадзяюся, што яна — не ён, бо я там панапісваў усялякага. Так, гэта звычайная беларуская параноя, выпрацаваная ў беларусаў дзесяцігоддзямі, з якой расіяне смяяліся і прыкалваліся, а сёння ім самім не да смеху. Яна засмяялася і адказала, што ёй стала цяпер усё больш зразумела, бо яна не разумела, чаму «пасля аб’яднання Расіі і Беларусі беларусы працягваюць змагацца».
Наша гутарка цягнулася тыднямі. Ініцыятыву ў асноўным праяўляла яна: зычыла мне добрай раніцы і добрага вечара, распытвала пра справы і ўсё астатняе. Я з-за сваіх спраў не паспяваў за яе актыўнасцю.
Часцей за ўсё ў нашых гутарках расказваў пра сваё жыццё, прафесію, а яна пра сябе амаль нічога. Аказалася, што яна ў Маскве. Мы трохі абменьваліся фатаграфіямі.
Аднойчы я абмовіўся, што пакутую ад цяжкай формы пракрастынацыі і зусім не магу працаваць. Яна спыталася, ці не спрабаваў я атрымліваць пасіўны даход, і сказала, што яна займаецца нейкімі аперацыямі на анлайн-біржы і можа мяне навучыць, як ёй карыстацца, бо там усё проста. Я адказаў, што я мастак па жыцці і ўсе гэтыя справы далёкія ад мяне, але ж я не выключаю, што некалі магу паспрабаваць разабрацца ў гэтым.
Дарэчы, некалькі гадоў таму я разабраўся ў крыпце, рабіў кашалькі, абменьваў і купляў за яе. Але яна быццам бы зразумела мой адказ як «так» і праз дзень пачала настойліва прапаноўваць зарэгіцца на нейкай анлайн-біржы.
Пасля некалькі маіх ветлівых адмоў і пераносаў яна абурылася і пачала літаральна прэсаваць мяне — я здзівіўся, бо не разумеў, што здарылася. Я думаў: альбо гэта яе завуаляваная спроба выклікаць у мяне ініцыятыўнасць да яе, альбо яна неадэкватная ці, можа, гэта нейкая яе культурная асаблівасць.
У выніку яна паставіла мне ўльтыматум: альбо я пакажу, што давяраю ёй, і паспрабую зрабіць, што яна просіць, альбо яна больш не зможа са мной размаўляць. Вядома, я афігеў ад такой неспадзяванкі на пустым месцы, спрабаваў некалькі разоў ёй усё шчыра і зразумела патлумачыць, але нашы зносіны раптам абарваліся.
Прайшоў тыдзень, і выпадкова я трапляю на выпуск-расследаванне на YouTube-канале «Асцярожна, Сабчак!» пра тое, як у Брытаніі адзін іспанец пазнаёміўся ў тындары з расійскай дзяўчынай, якая быццам бы жыве ў іншым горадзе ў Брытаніі. У іх завялася бурная перапіска, амаль што раман з відэапаведамленнямі, і ў нейкі час яна прапанавала яму зарабіць на крыптабіржы.
Ён ва ўсё гэта ўцягнуўся, паверыўшы ёй, уклаў спачатку невялікія грошы і сапраўды атрымаў нейкі прыбытак. Потым павялічваў суму ўкладу, уцягнуў у справу сваіх сяброў, і раптам усё скончылася — хлопец згубіў 40 тысяч долараў. Тут я ўспомніў і пра іншую нядаўнюю навіну пра беларускага хлопца, падкаванага ў крыпце, якога амаль што такім жа чынам развяла нейкая дзяўчына на вялікія грошы. І тут у мяне ўсё стала на свае месцы.
Цяпер спытаў у гэтай кітаянкі, ці гатова яна працягнуць са мной зносіны без закранання тэмы біржы. Яна, вядома, адказала, што не можа размаўляць з тым, хто ёй не давярае. Я пайшоў наўпрост і спытаў, ці не махлярка яна.
Вядома, яна адказала, што я фантазёр і ў мяне няма ніякіх падстаў для гэтага. Тады я падрабязна расказаў пра гэту схему і спытаў, ці адгадаў я яе планы. Яна паставіла лайк пад гэтым паведамленнем, але працягнула ўхіляцца ад адказу. Напісала, што адкажа мне пазней.
Гісторыя другая: «Мне стала вельмі балюча — я зразумеў, што гэта развод і махлярства»
— Пазнаёміўся я з Алінай дзесьці ў сакавіку 2023 года, — расказвае Руслан пра свой няўдалы досвед знаёмства ў тындары. — Гэта была вельмі прыгожая 24-гадовая дзяўчына. Мяне адразу трохі збянтэжыла, што яна знаходзіцца ў Амстэрдаме, а ў мяне стаіць у тындары абмежаванне на адлегласць, здаецца, каля 80 км.
І зносіны адразу не вельмі завязвалася: я хоць і быў ветлівы, але гучалі ноткі сарказму — навошта я такой прыгожай дзяўчыне, ды яшчэ і так далёка, 1800 км? Але яна прыгожа і пісьменна пісала на рускай мове — я зацікавіўся.
Расказала, што яна родам з Новасібірска, але з'ехала ў 17 гадоў вучыцца ва ўніверсітэт у Нідэрландах. У 2023 годзе тата — дастаткова забяспечаны чалавек — дапамог ёй купіць там кватэру.
Яна мне адразу ж выслала фота: кватэра пафарбаваная і аформленая ў тых жа тонах і стылі, як я люблю, і вельмі падобная да маёй. Гэта была першая цаглінка ў нашых адносінах, ці ключык да майго сэрца. У нас нават уваходныя дзверы былі амаль аднолькавыя (хоць я рабіў пад замову са сваім малюнкам даволі дарагія дзверы, больш нідзе такія ж не бачыў) — супадзенне было вельмі незвычайным і рамантычным.
Я быў насцярожаны ў пачатку зносін, але яна проста адразу пачала з галасавых паведамленняў. Напрыклад, расказвала пра надвор'е ў сябе ў горадзе: я дадаў у сваю праграму Амстэрдам і спраўджваў — усё было дакладна так, як яна і казала.
Так, у пачатку зносін я так і напісаў ёй, што цяпер шмат махлярак, якія просяць грошы за сустрэчу і іншае. Яна даволі спакойна на гэта адрэагавала, сказала, што ў іх такога няма і ёй трохі крыўдна, што я пра яе так падумаў. Але тут жа адзначыла, што я маю права, бо зусім яе не ведаю.
Зносіны былі зусім не падобныя на зносіны з нашымі дзяўчынкамі: не было аніякіх складанасцяў і праверак, ці гатовы ты на гэта ці на тое. На жаль, нашы дзяўчаты, з якімі я меў зносіны (не магу сказаць за ўсіх), так уладкаваныя, што шмат разоў правяраюць тваю плацежаздатнасць, а не зацікаўленасць. Але яна была іншай, ёй нічога не трэба было ад мяне.
Аліна казала, што па прафесіі яна нутрыцыёлаг, падтрымлівае правільнае харчаванне для здароўя і нармальнай масы цела. Я з гэтым знаёмы. Бывала, яна высылала мне відэа сняданку ці вячэры, і я звярнуў увагу, што на відэа яе рукі былі з тым жа пярсцёнкам, што і на фотках, якія яна дасылала.
Так, яна не прызнавалася мне ў каханні, але яе зносіны былі настолькі цёплымі, што я ўрэшце растаў і закахаўся. Мы вельмі шмат размаўлялі кожны дзень галасавымі пра ўсё. Можа, таму, што яна нагадала мне дзіцячае каханне: таксама блакітнавокая худзенькая дзяўчынка з шчыльным карэ і таксама бландынка, як мая Софа з дзяцінства. Не ведаю, як так здарылася.
У выніку мы пачалі дамаўляцца пра сустрэчу, я падаў дакументы на візу і рыхтаваўся ехаць у Нідэрланды на некалькі тыдняў. Яна сказала, што, калі я не знайду даступнае жыллё, яна мне дапаможа. А калі не задаволіць, то я змагу пажыць у яе.
Я ўжо прадчуваў два тыдні зносін з каханай дзяўчынай, пакуль аднойчы не спытаў: «Як ты дазваляеш сабе столькі падарожнічаць?» Яна аб'ездзіла ўсе паўднёвыя краіны — Малайзію, Сінгапур, Тайланд, Філіпіны, Камбоджу.
Аліна сказала, што яе прафесія — гэта хобі, а зарабляе яна на біржы. І па маіх пытаннях скінула мне выпіску пра свае паступленні: былі дні, калі яна зарабляла нават 2700 даляраў у дзень. Гэта і быў яе асноўны даход: «Але я ў гэтым не разбіраюся, у мяне ёсць брокер Андрэас, ён за мяне ўсё робіць за працэнт. Калі хочаш, я вас пазнаёмлю», — казала яна.
Я насцярожыўся, але ненадоўга: думаў, што ў нас з ёй будзе вочнае знаёмства ў Нідэрландах. Але праз некалькі дзён яна падняла тэму сама: сказала, што ў Андрэаса вызвалілася месца, бо ён не можа весці шмат інвестараў, і калі я не супраць, то ён мне патэлефануе і раскажа, як можна адкрыць рахунак.
Я сказаў, што вельмі заняты і цяпер нармальна зарабляю, таму мне гэта пакуль нецікава. Вядома, мне гэта не спадабалася, я адчуў падвох. Я вельмі добра бачу і адчуваю, дзе можна падмануць.
Пасля гэтага яна расказвала, як захапілася ёгай і правільным харчаваннем, а праз яшчэ некалькі дзён ці тыдзень зносін, калі я амаль павінен быў атрымліваць візу, яна раптам вярнулася да біржы. Сказала, што ў Андрэаса зноў ёсць вольны час і ён можа заняцца маімі інвестыцыямі. Мне трэба з ім пагутарыць у 21:00 па нашым часе.
Я праігнараваў і сказаў, што заняты. Мне стала вельмі балюча: я зразумеў, што гэта развод і махлярства. Я не адказваў, а яна пыталася: «Як ты? У цябе нешта здарылася? Чаму ты не адказваеш?»
Так і скончылася наша няздзейсненае каханне. Самае цікавае і незвычайнае, што яна не выдаліла мяне і не заблакавала, у мяне застаўся яе тэлефон і ўся перапіска. Было жаданне напісаць ці патэлефанаваць ёй.
Дарэчы, яна не прайшла маю дадатковую праверку, калі я прапанаваў пагутарыць па відэасувязі. Яна адмовілася, але з якой прычыны, не памятаю. Пакуль успамінаў гэтую гісторыю, вырашыў ёй напісаць — пакуль няма адказу. Магчыма, і не будзе.
Вось такая сумная гісторыя, заснаваная на жаданні кахаць і быць каханым.
Чытайце таксама:
