«Я разумеў, што прасцей адразу пабудаваць якасна, чым потым перарабляць»
Дом размешчаны недалёка ад Мінскага мора, у аграгарадку Лашаны.
— Раней мы жылі ў Мінску, у кватэры. Неяк паехалі на вяселле да сяброў. Другі дзень свята праходзіў за горадам. Нам вельмі спадабалася — і мы загарэліся ідэяй жыць у прыватным доме, — успамінае Антон.
— Пошукі ўчастка пачалі ў той жа вечар, — усміхаецца Крысціна. — Было важна, каб побач не было суседзяў, каб участак размяшчаўся ў Маладзечанскім кірунку.
— Мы займаемся вытворчасцю мэблі. Наша майстэрня знаходзіцца крыху далей ад Мінска ў гэтым напрамку, а мая асноўная праца — у Мінску. Вось мы і выбралі лакацыю роўна пасярэдзіне — каб было зручней ездзіць туды-сюды, — тлумачыць Антон. — А яшчэ нам былі важныя камунікацыі: вада, электрычнасць, газ. Гатовыя дамы не разглядалі: хацелася самім пракантраляваць якасць матэрыялаў і работ, не перарабляць ужо рэалізаваныя рашэнні пад свае патрэбнасці.
Першапачаткова тэрыторыя ў 15 сотак была цалкам свабоднай — проста схіл у асяроддзі прыгожай прыроды. Участак каштаваў сямʼі 8 тысяч долараў у эквіваленце.
Будаўнічыя працы пачаліся з выраўноўвання рэльефу. З аднаго боку схіл «зрэзалі», іншы бок падсыпалі — пяску сышло вельмі шмат.
На будаўніцтва аднапавярховага дома і рамонт у сямʼі спатрэбілася два гады. Для работ наймалі будаўнікоў. У Антона знайшліся знаёмыя прафесіяналы, якія адразу ўсё рабілі правільна, без памылак і дапрацовак. Дапамог і вопыт самога гаспадара — раней ён ужо рабіў рамонт у кватэры і ўладкоўваў свае салоны мэблі:
— Я разумеў, што прасцей адразу пабудаваць якасна, чым потым перарабляць. Уважліва вывучаў будаўнічыя стандарты, дэталёва абмяркоўваў усё з брыгадамі. Вынік — прасторны дом са зручнай для нас планіроўкай і вялікім панарамным акном ва ўсю сцяну.
Героі прызнаюцца, што ў нейкі момант яны перасталі лічыць выдаткі — усё ж такі бюджэт будаўніцтва складана распланаваць дэталёва.
«Я працую з дрэвам і адчуваю яго»
У доме — 200 «квадратаў» жылой плошчы. Яшчэ 70 м² займае тэраса. З-за завеі не ўдалося цалкам разгледзець экстэрʼер і ландшафт. Таму ўся ўвага — унутранаму напаўненню.
Інтэрʼер вырашылі рабіць мінімалістычным, аздабленне ўзялі ў свае рукі. Усё ў хаце, акрамя канапаў і крэслаў, зроблена на ўласнай вытворчасці — пачынаючы з ложкаў і сканчаючы дзвярнымі ручкамі. На падлозе паркет ад беларускага вытворцы з цікавым спосабам кладкі: палосы па перыметры і кладка елачкай усярэдзіне.
— Паколькі я працую з дрэвам і адчуваю яго, мне не хацелася дадаваць у інтэрʼер жылых пакояў ламінат або плітку. Жадалася па максімуме выкарыстоўваць дрэва. Напрыклад, столі ў нас зроблены з імітацыі бруса лісцяных парод. Шліфавалі і фарбавалі на вытворчасці. Дома проста збіралі іх — як канструктар.
Адмысловая ўвага пара надала гасцінай:
— Калі мы жылі ў кватэры, увесь наш час праходзіў у гасцінай. Разумелі, што ў хаце будзе гэтак жа — таму адразу задумалі гасціную з вялікай плошчай каля 50 квадратных метраў, высокай столлю, панарамным акном, з якога можна глядзець удалячынь. І вялікім сталом — 3,5 метра ў даўжыню і 1,2 метра ў шырыню. Усю мэблю я рабіў сам — проста прасіў у жонкі карцінкі і колеры, — расказваем Антон.
Сцены ўпрыгожылі панэлямі, зробленымі з пліт МДФ і афарбаванымі спецыяльнай інтэрʼернай эмаллю. Яны лёгка паддаюцца рэстаўрацыі — Крысціна і Антон прадумалі гэты момант з улікам актыўных дзіцячых гульняў. Любы скол на панэлях можна выправіць на працягу дзесяці хвілін.
Яшчэ адна фішка гасцінай — падвесная жырандоля. Яна не праходзіла ні ў адні дзверы: прыйшлося даставаць шклопакет, каб занесці яе праз акно.
Пераходзім у кухню. Антон расказвае пра сваю задумку: каб гарнітур быў максімальна простым у доглядзе, стальніцу зрабілі з фанеры, абклалі па перыметры масівам і зашпаніравалі пяціміліметровымі ламелямі з дуба. Для верхніх панэляў кухні выкарыстоўвалі пліты МДФ. Іх заляпілі шпонам і закрылі імітацыямі рамак з масіва.
Дзверы ў кухню фіксуюцца магнітам — гэта вельмі зручна для таго, каб падчас падрыхтоўкі ежы пахі не распаўсюджваліся па ўсёй хаце.
Крысціна паказвае сваю вінтажную калекцыю:
— Я заўсёды любіла прыгожы посуд — і хацела, каб яго было шмат. Пасля пераезду ў свой дом мяне зацікавіў вінтаж. Я пакахала барахолкі, крамы антыкварыяту, часта купляю нешта падчас вандровак. Адна з маіх апошніх пакупак — паднос. Ён будзе вельмі прыгожа выглядаць на навагоднім стале.
Пры аздабленні дзіцячых пакояў адмовіліся ад ружовых і блакітных колераў
Як і многія, хто пераязджаў у дом з кватэры, Антон і Крысціна марылі аб вялікім ванным пакоі.
— Велізарная ванна, велізарная душавая, дзве ракавіны, — распавядае гаспадыня. — Я вельмі доўга выбірала плітку, абʼездзіла ўсе крамы і прагартала ўсе каталогі. Патрэбны нам варыянт знайшоўся — абʼёму, які заставаўся ў краме, хапіла ўпрытык. І мы вельмі задаволены тым, што атрымалася!
— Тумбы і люстэркі зроблены не з металу — у іх драўляная аснова і рабілі мы іх, як і шмат што іншае, на ўласнай вытворчасці, — дапаўняе Антон.
З прасторнай спальні ёсць выхад на тэрасу. Ложак — 2×2 метра:
— З раніцы да нас часта звяртаюцца дзеці — хацелася, каб было зручна ляжаць учатырох.
Пры аздабленні дзіцячых пакояў гаспадары адразу адмовіліся ад ружовага і блакітнага колераў. У пакоі сына спалучаюцца светлыя, нейтральныя адценні — а яркіх фарбаў дадаюць цацкі і кніжкі. Тэкстыль абраны пад колер сцен.
Па замове дачкі, у якой шмат творчых захапленняў, зрабілі паліцы для кніг, малюнкаў і статуэтак.
На сцяне ў пакоі дачкі — «лускавінкі», зробленыя рукамі Антона. Каля 2 тысяч дэталяў клеілі ўручную. Падгалоўе ложка з заячымі вушамі Антон таксама зрабіў сам. Жырандолю замовілі на Аліэкспрэсе: яна каштавала каля 400 долараў, таму за дастаўку прыйшлося пахвалявацца, але ў выніку ўсё прыйшло ў цэласці.
Успамінаем аб тэмпературы паветра за акном і цікавімся ацяпленнем: аказваецца, сямʼя выбрала дастаткова нестандартную сістэму. Батарэй як такіх няма, замест іх на падлозе пад вокнамі размешчаны паветраводы. На столі ідзе забор паветра. Усё гэта злучаецца ў блоку, які награвае паветра, абеззаражвае і ўвільгатняе яго — а затым накіроўвае ў памяшканні.
На развітанне Антон дзеліцца яшчэ адным, правераным на сваім досведзе, плюсам жыцця ў загараднай хаце:
— Увечары я ўключаю падсвятленне і выходжу на прабежку. Бягу пяць кіламетраў, апошні звычайна даецца вельмі цяжка. Я бачу ўдалечыні цёплае святло, адчуваю блізкую выгоду — і ў мяне як быццам адкрываецца другое дыханне.
Чытайце таксама:
Самыя дарагія арэндныя кватэры ў Мінску. Стаўкі ўражваюць
Ад 1000 даляраў за «квадрат». Колькі каштуюць кватэры ў новых ЖК Мінска
«Тут няма людскіх крам». Як жывецца на паўвостраве ля Свіслачы ў цэнтры Мінска
