Ішоў Пятро з граблямі. Паслізнуўся і на тыя граблі ўпаў. Войкнуў, мацюкнуўся, а пасля ўзняўся і прамовіў:
— Во, абышлося, а маглі ж і зламацца.
* * *
Рэкламны плакат чарговых цудадзейных лекаў ад усяго друкуе чарговую гісторыю шчаслівага выздараўлення: «Пяць месяцаў таму ў мяне адняліся ногі, прычыны не ведаю, бо да ўрача не звяртаўся…»
* * *
Камплімент па-сваяцку: «Ну, ты, Іван, і раскаравеў за гэты год! Аж да кабана стаў падобны».
* * *
Прастакаваты ў абыходжанні мужчына заляцаецца да новай каляжанкі, гучна крычыць на ўвесь аўтобус:
— Ой, якая ты красавіца, я б да цябе вечарком зайшоў!
— Гэта вы мне? — спачатку спалохана дзівіцца жанчына, пасля прамаўляе ўжо ласкавей. — Ну, і зайшлі б, я б вас пакарміла. «Кіцікэт» у мяне ёсць!
* * *
Напярэдадні 8 Сакавіка ў чаканні выплаты пенсіі на пошце стаяць у чарзе пенсіянеры. Зухаваты дзядзька жартуе з бабулькамі:
— Бабкі, хадзіце хутчэй дадому і раскручвайце сваіх дзядоў, хай кветкі вам купяць,падарункі!
— Дык мы ім ужо самі ўсё купляем: і кветкі, і падарункі, — адгукаецца самая баявая.
— На 23 лютага?
— Не, на Радаўніцу.
* * *
«Мне ў жыцці не шанцуе, — спавядаецца падпіты незнаёмец у тралейбусе. — Вярнуўся ў родны горад, думаў маці з бацькам на вакзале сустрэнуць, а сустрэла міліцыя».
* * *
З ліста пенсіянеркі ў рэдакцыю часопіса «Сад і агарод»:
«Вось ужо сем гадоў запар і ў снег, і ў дождж, і ў гразь важу з калонкі ваду на самаробным вазку. Зрабіце сабе такі і вы, скарыстаўшы колы ад міні-трактара. Яшчэ вашы ўнукі будуць цягаць на ім ваду з калонкі ў любое надвор’е».
* * *
У жывым эфіры віншавальнай праграмы на Беларускім радыё зачытваюць SMS:
— Віншуем шаноўную Ніну Макараўну з днём нараджэння. Зычым здароўя і доўгіх гадоў жыцця. Сябры з ансамбля «Радаўніца».
— Вясёлыя ў вас сябры, Ніна Макараўна.
